Von der Heydt Müzesi’nin heykel koleksiyonunun odak noktası, 19. ve 20. yüzyıl Avrupa heykel sanatıdır. Bu salonda resim koleksiyonuna paralel olarak merkezi eserlerden oluşan temsili bir seçki sunulmaktadır.
Bu koleksiyonun öncelikli konusu, insan figürünun tasviridir.Zamanla daha soyut formlara doğru bir gelişim görülmektedir. Bernhard Afinger, Yunan kralı Odysseus’un karısı olan „Penelope" eserini detaylı bir şekilde betimlemiştir: Elbisesindeki her bir kıvrım, saçları ve hatta göz bebekleri dahi mermerin içine işlenmiştir. Aristide Maillol ise „Elma Tutan Havva" adlı bronz heykelinde detaylardan kaçınarak, formun ve yüzeyin dinginliğini ön plana çıkarmış ve içsel bir hacmi vurgulamıştır. Fransız heykeltıraş Auguste Rodin, modern heykelin öncüsü olarak, heykel ve plastik sanatında yeni ölçütler belirlemiştir. „Yürüyen Adam" adlı eseriyle Rodin, sanatın en eski sorunlarından biri olan hareketin tasvirini ele almıştır. Hans Arp’ın eserleri ise insan vücudunu, bitkileri ya da hayvanları andıran organik formlar yaratırken, büyük ölçüde stilize edilmiş ve sadeleştirilmiştir. 1933’te yaptığı „İnsanın Soyutlanması" adlı alçı heykelinde, insan figürü yalnızca sezilebilir şekilde belirsizdir.
