Link nur auf Unterseiten benutzbar

Bu otoportrede Beckmann, hem içsel duygusal durumunu hem de dışsal toplumsal koşulları yansıtmaktadır. 1921 yılında, Beckmann 37 yaşındayken, “Palyaço Olarak Otoportre”yi resmetmiştir. Kişisel bir çalkantılı döneminden geçiyordu. Birinci Dünya Savaşı’nda Belçika, da sıhhiye olarak gönüllü görev yaparken sinir krizi geçirmişti. Bu deneyimlerin işlenmesi ve iyileşmesi zaman alıyordu. Karısı olan Minna Tube ve oğlu, Peter Berlin’de yaşıyorlardı. Beckmann onların yanına dönmeyip, Frankfurt’da yaşamaya devam etti.

“Palyaço Olarak Otoportre” de Beckmann kendini soytarıların dünyasından olan bazı aksesuarlarla sunuyor: Harlequin yaka, soytarı kırbacı, maske ve düdük. Yüzündeki ciddi ifade, onu “Commedia dell’arte”nin üzgün palyaçosu Pierrot’ya benzetir. Sanatçılar kendilerini çoğunlukla toplumun kıyısında yaşayan palyaço ve soytarılarla özdeşmişlerdir. Beckmann’ın otoportesi de bu geleneği takip ediyor. Eser onu şöyle yansıtır; karışık bir oda içerisinde oturur. Ayna ve perde kaymış, üzerinde oturduğu sandalye neredeyse devrilmek üzeredir. Sağ kolunu gösterişli bir şekilde uzatır. Solgun teninde belirgin mavi damarlar görülür. Bu şekilde, İsa’nın bir açı adamı olarak betimlemelerine atıfta bulunur. Beckmann’in kendini bilinçli olarak acı çeken sanatçı olarak kurgulaması, onu toplumun marjlarında acı çeken bir sanatçı olarak tasvir eder.Beckmann, çocukluğundan beri tiyatro, sirk ve varyete gösterilerine hayranlık duymuştu. Onun için bunlar toplumun simgeleriydi. Bu nedenle sanatsal çalışmalarında sıklıkla dünyayı bir sahne, hayatı bir oyunculuk olarak sergiliyordu.